ဒီခရီးေလးကေတာ့ ကိုရီးယားႏိုင္ငံကို ေရာက္ျပီး ၈ လ ခန္႕အၾကာမွာ သြားခဲ့တဲ့ ေလ့လာေရးခရီးေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒုတိယ ေလ့လာေရးခရီးစဥ္ေလးေပါ့။ ကိုရီးယားကိုေရာက္ျပီး တစ္လခန္႕အၾကာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ထဲမွာ ပထမအၾကိမ္ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါေသးတယ္။(အဲဒီအေၾကာင္းေလးလဲ အခ်ိန္ရတဲ့တစ္ေန႕ ေရးပါအံုးမယ္) အလြန္ပဲစိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းတဲ့ Korea’s Tourist Attraction Places ေနရာေလးေတြပါ။ ဒီဒုတိယခရီးစဥ္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ သာမန္အားျဖင့္ သြားေရာက္ ေလ့လာခြင့္မရွိတဲ့ ေနရာေတြျဖစ္ေနလို႕ပါ။ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအေနနဲ႕ မို႔၀င္ေရာက္ေလ့လာခြင့္ရခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ခြင့္ေတာ့မေပးပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဓါတ္ပံုနဲ႕ ေလာက္ေတာ့ ျမင္သာေအာင္ေျပာျပဖို႕မလြယ္ဘူးထင္တယ္။ ရတန္သေလာက္ေတာ့ စုစည္းေပးသြားပါမယ္။
ဘူဆန္ (Busan)ကေန နံက္ ၈း၃၀ မွာစတင္ခရီး ထြက္ခြာခဲ့ပါတယ္။ နံနက္ ၁၀း၀၀ နာရီထိုးေတာ့ ဖိုးဟန္ (Pohang) ေရာက္ပါတယ္။ တစ္နာရီခြဲပဲ ကားစီးလုိက္ရတယ္။ ဆိုးလ္ျမိဳ႕ကခ်ီတက္လာမယ့္ PCNB အဖြဲ႕နဲ႕က ေရာင္းအီးတကၠသုိလ္ ဟိုတယ္ (Yeongildae Hotel) မွာ ေန႕လည္ ၁၂း၂၀ မွာ ခ်ိန္းထားတာဆိုေတာ့ အခ်ိန္ပိုေနတာနဲ႕ ဖိုးဟန္ ကားဂိတ္မွာ မွတ္တမ္းဓါတ္ပုံေလးေတြရိုက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ဖိုးဟန္ ကားဂိတ္ရဲ႕ (Pohang Bus Terminal) ေနာက္ေက်ာ တစ္ေနရာပါ။
ဒါကေတာ့ ေရာင္းအီးတကၠသိုလ္ဟိုတယ္ (Yeongildae Hotel)မွာပါ။
၁၅ မိနစ္ေလာက္ တက္စီကား စီးလိုက္ေတာ့ ဟိုတယ္ေရာက္ပါတယ္။ ဟိုတယ္မွာ ေန႕လည္စာစားျပီး POSCO (Pohang Steel Com.ltd) ကိုသြားေရာက္ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။ ကမၻာ့ထိပ္တန္းစားရင္း၀င္ စက္ရံုလုိ႕ဆိုပါတယ္။ ရွင္းလင္းေဆာင္မွာ စက္ရံုခြဲ တာ၀န္ခံတစ္ေယာက္ က ၾကိဳဆိုပါတယ္။ ဗြီဒီယိုရႈိးလုပ္ပါတယ္။ ပံုစံငယ္ေလး နဲ႕လည္းရွင္းျပေပးပါတယ္။ စက္ ရံုခြဲ သံုးခု ရွိတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ကိုရီးယားစစ္ပြဲ (၁၉၅၀-၅၃)အျပီး ၁၉၆၀ မွာ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တာျဖစ္ျပီး အၾကယ္အ၀န္းအားျဖင့္ ၉ စတုရန္းမိုင္ ရွိပါတယ္တဲ့။ ဆက္လက္ျပီးကားနဲ လည္ပတ္ၾကည့္ရႈခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အဖြဲ (PCNB) က စုစုေပါင္းလူ ၄၀ ျဖစ္ျပီး ကားႏွစ္စီးနဲ႕ လာတာျဖစ္လုိ႕ ကားတစ္စီးစီအတြက္ လမ္းျပ (Guide) တစ္ေယာက္စီထည့္ေပးပါတယ္။ လမး္ေဘး ဘယ္ညာ ျပရင္း ရွင္းရင္းနဲ႕ ၁၅ -၂၀ မိနစ္ေလာက္ၾကာမယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကားေပၚတက္လာတဲ႕ တိုးဂိုက္(Tourist Guide) က ဖိလစ္ပိုင္မေလးပါ။ အီးလို္မႊတ္ေနေအာင္ ရွင္းျပပါတယ္။ သံမဏိစက္ရံုမွာ ေလ့လာခဲ့ရတာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပထမ သံပူခဲ လုပ္တဲ့ေနရာ၊ သံျပားလုပ္တဲ့ေနရာကို ျပျပီးမွ သံရည္ပူ လုပ္တဲ့ေနရာကိုလုိက္ျပပါတယ္။ သံရည္ပူေတြကို တန္ ၁၂၀၀ အေလးခ်ိန္ရွိတဲ့ ထဲ့သယ္ခြက္ (Container-Conveyer) နဲ႕ ထဲ့သယ္ပါတယ္။ တစ္ခါသယ္လွ်င္ သံရည္ပူ တန္ ၈၀၀ ၀င္ဆန္႕တယ္လို႕ေျပာပါတယ္။ အဲဒီသံရည္ပူရဲ့ အပူခ်ိန္ဟာ ၁၂၀၀ ဒီဂရီ စီ ရွိပါတယ္တဲ့။ လုိက္လံရွင္းလင္းသူက ဒီေနရာဟာ အႏၱရာယ္ အမ်ားဆံုးေနရာပါလုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ဘာလုိ႕လည္းဆိုေတာ့ အခုေလာက္အထပ္ထပ္ကာထားတဲ့၊ အခုေလာက္ေ၀းတဲ့ေနရာမွာေတာင္ ေျခြးျပန္ေအာင္ပူေနလို႕ေလ။ အဲဒီသံရည္အပူေတြကို သံပူခဲျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္။ သံပူခဲၾကီးေတြ ဟိုေျပး ဒီေျပးနဲ႕ သန္႕စဥ္ စက္ရံုထဲမွာ ၾကည့္ရတာ ေၾကာက္စရာလည္းေကာင္းတယ္။ အသည္းရားစရာလည္းေကာင္းတယ္။ အံၾသစရာလည္းေကာင္းတယ္။ ေအာက္က Roller Conveyre ေတြရဲ႕ တေ၀ါေ၀ါ အသံျမည္သံက စက္ရံုထဲမွာ ဟီးေနတယ္။ ေရနဲ႕ အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလာင္းျပီး အပူခ်ိန္ေလွ်ာ့ခ်ေနတာေတြ႕ခဲရတာပဲ။ အားလံုးဟာ Computer drive ျဖစ္ေနလို႕ အလုပ္သမားရယ္လို႕ မ်ားမ်ားစားစား မေတြ႕ခဲ့ရပါဘူး။ Finishing အပိုင္းမွာ ထုပ္ပိုးတဲ့သူ ၃-၄ ေရာက္ေလာက္ပဲေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ လူမရွိလို႕ အထင္ေတာ့မေသးလိုက္နဲ႕ စက္ရံုရဲ႕ တစ္ေန႕ တာ Production Capacity က တန္ ၃၀၀၀ ရွိတယ္တဲ့။ သန္႕စဥ္ျပီး သံျပား အရိုင္း တစ္ႏွစ္ကို တန္ ၈ သိန္း ျပည္ပတင္ပို႕ေနတယ္တဲ။ စုစုေပါင္း စြမ္းရည္က တန္ ၁.၆၆ သန္း ထုတ္လုပ္ႏိုင္တာမို႕ ေအာက္ပါစာရင္းအတိုင္း ကမၻာသံမဏီအမ်ားဆံုးထုတ္လုပ္တဲ့စာရင္းရဲ့ နံပါတ္ငါးခုေျမာက္ စက္ရံုျဖစ္ေနပါတယ္တဲ့ဗ်ာ။
Listing of stainless steel producers in terms of crude production (selected on projections for 2005)
1. Arcelor (3,580,000 ton)
2. TKS (2,820,000 ton)
3. Acerinox (2,690,000 ton)
4. Avesta (2,550,000 ton)
5. POSCO (1,660,000 ton)
ဒါကေတာ့ သံပူခဲၾကီး ဟိုဟို ဒီဒီေျပးေနတဲ့ပံုပါ။
စက္ရံုထဲမွာ အဲေလာက္အပူခ်ိန္ေတြနဲ႕လုပ္ေနရေတာ့ မီးေလာင္မွာစိုးရတဲ့အတြက္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး မိုးရြာရက္မွလြဲျပီး ၂၄ နာရီေရျဖန္းထားပါတယ္။ လူေနျမိဳ႕နဲလည္းသိပ္မေ၀းတာမို႕ ပတ္၀န္းက်င္းညစ္ညမ္းမႈထိန္းသိမ္းေရး ေမွ်ာ္စဥ္ေတြလည္း ေျမာက္မ်ားစြာရွိေနပါတယ္။ ေလထု၊ ေျမထု ညစ္ညမ္းမႈကုိ အျမဲစစ္ေဆးတိုင္းတာသတိေပးလွ်က္ရွိပါတယ္တဲ့။ စက္ရံုက သိပ္ၾကီးၾကယ္ေတာ့ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕လုိျဖစ္ေနပါတယ္။ အထဲမွာတင္ အကုန္ရွိေနပါတယ္။ အားကစားကြင္း၊ ေဆးရံု၊ စာသင္ေက်ာင္း၊ အစရွိသျဖင့္အကုန္ရွိေနပါတယ္။ ၀န္ထမ္းအင္အား၊ လူဦးေရေတြကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ မွတ္စုစာအုပ္မသံုးပဲ ေခါင္းနဲ႕ပဲမွတ္တာဆိုေတာ့ ဒါေလာက္ပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။ ဒီထက္သိလုိလွ်င္ေတာ့ ဒီမွာ ဆက္ဖတ္လိုက္ပါဗ်ာ။ အဲ တစ္ခုေျပာဘုိ႕က်န္ေသးတယ္။ ဒီစက္ရံုအတြက္လိုအပ္တဲ့ ကုန္ၾကမ္းအျဖစ္ျပည္တြင္းက ထံုးေက်ာက္ပဲ(Grandnite) ရွိတာပါတဲ့ က်န္လိုအပ္ခ်က္ေတြကို မေလးရွား၊ အိႏၵိယ ႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ ႏုိင္ငံေတြကေန သြင္းယူရတာပါတဲ့။ အဲဒီစက္ရုံက ကၽြန္ေတာ္တို႕လူ ၄၀ အတြက္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းအျဖစ္ ၁၀ လကၼ ပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ့ Adaptor ႏွင့္တြဲလွ်က္ပါတဲ ေမာက္ပက္ (Mouse Pad) တစ္ခုစီေပးလုိက္တယ္။
ဒါေလးကေတာ့ စက္ရံုထဲမွာ ေလ့လာစဥ္ အပူခ်ိန္ႏွင့္ အမႈန္ကာကြယ္ဖို႕ေပးထားတာေလးနဲ႔ပါ။
ဒါေလးကေတာ့ ရွင္းလင္းေဆာင္ေရွ႕မွာ ႏွင့္ POSCO MUSEUM ့ ျပတုိက္ပါ။
ဒါေလးကေတာ့ အဖြဲ႕လိုက္အမွတ္တရေပါ့။
စက္ရံုကိုေလ့လာျပီးေတာ့ ဂေရာင္းၾကဴ (Kyong-Ju) မွာရွိတဲ့ ကိုလံုးဟိုတယ္ (Kolong Hotel) သို႕ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဟိုတည္မွာ ဘေလာ့ႏွင့္ပတ္သက္တာေလးေတြ သင္ၾကားေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းသားအဖြဲထဲက ႏွစ္ေယာက္ (ျပင္သစ္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕၊ စင္ကာပူသူတစ္ေယာက္) သူတုိ႕ရဲ႕ ဘေလာ့အေတြ႕အၾကံဳနဲ႕ အယူအဆေလးေတြကို ေျပာျပခုိင္းတယ္။ ေနာက္ ဓါတ္ပံုေကာင္းေကာင္းရဖို႕ ရိုက္နည္းကို ဓါတ္ပံုဆရာႏွစ္ေယာက္ (Professional Photographer) က သင္ၾကားျပသေပးပါတယ္။ နမူနာပံုေတြလည္း အမ်ားၾကီးရိုက္ေပးပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ကိုလံုးဟိုတယ္ (Kolong Hotel) မွာပါ။
ဒါကေတာ့ ဓါတ္ပံုရုိက္နည္းသင္တန္းေလးေပါ့။
ေနာက္ ညစာစားပြဲနဲ႕ တည့္ခင္းဧည့္ခံပါတယ္။ ညစာစားပြဲဆိုတဲ့အတုိင္း စားၾက၊ ေသာက္ၾက၊ ေပ်ာ္ၾက၊ ကၾက၊ ဆိုၾက ေပါ့ဗ်ာ။ ေတာ္ေတာ္ကို ေပ်ာ္ဖုိ႕ေကာင္းပါတယ္။ လူ ၄၀ ပတ္လည္ရိုက္ျပီး တစ္ေယာက္မက်န္ ရင္ခ်င္းအပ္ ႏႈတ္ဆက္ရတာလည္း အသဲကြဲမတတ္ပါပဲ။ ဟဲ--ဟဲ---။ ေခ်ာေခ်ာေလးေတြပါလုိ႕။
ဒါကေတာ့ ညစာစားပြဲအမွတ္တရေလးေတြပါ။
ညစာစားပြဲျပီးေတာ့ အခ်ိန္က ၁၀ နာရီရွိေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ က်န္းမာေရးနည္းနည္းအားနည္းေနေတာ့ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ဖို႕ စဥ္းစားျပီး ေစာေစာပဲအိပ္ယာ၀င္လုိက္ပါတယ္။ အခန္းေဖၚကေတာ့ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ဆိုျပီး ျမိဳထဲသြားလည္ၾကတယ္တဲ့ ညတစ္နာရီေက်ာ္မွျပန္ေရာက္လာတယ္။ နံနက္စာစားျပီး ၈ နာရီေလာက္မွာ ဟုိတယ္မွ စတင္ထြက္ခြာပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး ေတာင္ေပၚမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ဆဂူလမ္ (Sukgulam) ကို တက္ျပီး ၾကည္ညိုၾကပါတယ္။ ေတာင္ေျခမေရာက္ခင္ကထညး္ကမိုးကရြာေနေတာ့ ေတာင္ေပၚတက္ေတာ့ မိုးထဲေရထဲလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ေတာင္ေပၚမွာေတာ့ တိုးဂုိက္တစ္ေယာက္က ဆီးၾကိဳေနပါတယ္။ ျပီးလုိက္လံရွင္းျပပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ေတာင္အတက္လမး္ေလးမွာပါ။
အဲဒီမွာလည္း ဓါတ္ပံုမရိုက္ရတဲ့။ ဆိုေတာ့ ပံုျပစရာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ပံုမရခဲ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္က ရုပ္ပြားေတာ္ေတြနဲ႕ထူးမျခားနားပါဘူး။ သမိုင္းကေတာ့နည္းနည္းကြာေနသလားလို႕။ ရုပ္ပြားေတာ္ရဲ႕ နဖူးလည္တည့္တည့္မွာ ဆံပင္အျဖဴေရာင္တစ္ပင္ ရွိတယ္လို႕ ေျပာတယ္။ စေတြ႕တဲ့သူက ေတာၾကီးထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား နံနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္လို အလင္းေရာင္ျဖာထြက္ေနတဲ့ အဲဒီဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ရဲ႕ ထိပ္ဖူးဆံစ ကိုစျပီးေတြ႕ျမင္ခဲ့တာပါတဲ။ ကိုရီးယားႏိုင္ငံရဲ႕ နာမည္ၾကီး တဲ့ ဘုရားတစ္ဆူပါပဲ။
အဲဒီကျပီးေတာ့ ေတာင္ေအာက္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိတဲ့ ဘူဂူဆာ (Bulkuksa Temple) ကို ဆက္လက္ေလ့လာခဲပါတယ္။ အဲဒီမွာလည္းတိုးဂိုက္တစ္ေယာက္က လုိက္လံရွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီမွာေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ခြင့္ရွိပါတယ္။
ဒါက ဘူဂူဆာ (Bulkuksa Temple) ပါ။
အဲဒီကျပီးတဲ့ေနာက္ အူးဆန္ (Ulsan) ျမိဳ႕မွာရွိတဲ့ Hyundai Heavy Industry, Hyundai Motors and Hyundai Ship Construction ေတြကို လုိက္လံျပသပါတယ္။ ကားနဲ႕ပဲ ပတ္ျပီး ၾကည့္ရတာမ်ားပါတယ္။ စက္ရံု၀င္းကၾကယ္၀န္းတဲ့အျပင္ အခ်ိန္ကလည္း နည္းသြားျပီျဖစ္လို႕ အျမန္ပဲ ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။ ေမာ္ေတာ္ကား ေလးေတြထုတ္လုပ္တဲ ့ေနာက္ဆံုး (Finishing) အပိုင္းကို အထဲ၀င္ျပီးေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒီအပိုင္းမွာေတာ့ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္း လူနဲ႕ပဲလုပ္ရပါတယ္။ ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္းပဲ Automate သံုးလုိ႕ရပါတယ္။ စက္ရံုထဲမွာ အလုပ္သမားေတြ အစဥ္လိုက္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ သူတုိ႕ေရွ႕ကို Chain ေတြတပ္ထားတဲ႕ Conveyer ၾကီးက အေပၚကေန ကားေတြတစင္းခ်င္း ျဖတ္သြားေအာင္ သယ္ေပးေနပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြက ကိုယ့္ေရွ႕ေရာက္လာတဲ့ကားကို ကိုယ္တာ၀န္က်တဲ့အစိပ္အပိုင္းေလးေတြ တပ္ေပးလုိက္တာပါပဲ။ အခ်ိန္က လူတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ကားတစ္စင္းဟာ တစ္မိနစ္ပဲ ၾကာမယ္ထင္ပါတယ္။ ျဖတ္သြားတာနဲ႕ မိမိတာ၀န္က်တဲ့ ပစၥည္းတပ္အျပီးပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ ႏွစ္နာရီၾကာတုိင္း ၁၀ မိနစ္အနားေပးပါတယ္တဲ့။ တစ္ေန႕ကို ၁၀ နာရီအလုပ္လုပ္ေစျပီး ၈ နာရီကပိုတာကို Over time ေၾကးေပးတဲ့အတြက္ ဘယ္အလုပ္သမားကမွ အခ်ိန္ပိုလုပ္ရလို႕ရယ္လို႕ Complain မလုပ္ပါဘူးတဲ့။ ကားတစ္စီ စတင္တပ္ဆင္တဲ့အခ်ိန္ကေန အျပီးေမာင္းႏွင္ႏုိင္ခ်ိန္အထိ ၄၈ နာရီၾကာျပီး ဒီစက္ရံုကေန တစ္ေန႕ ကားအစီးေရ ၆၅၀ ထုတ္လုပ္ေနပါတယ္တဲ့။ ထြက္လာတဲ့ကားရဲ့ ၉၇% အေကာင္းထြက္ျပီး ၃% ကေတာ့ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေပးရပါတယ္တဲ့။ ထြက္ရွိလာတဲ့ကားေတြကုိ ကားကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ေတြက စက္သံကို နားေထာင္ျပီး ေကာင္းမေကာင္း စစ္ေဆးပါတယ္တဲ့။ စက္ရံုရဲ႕၀င္းထဲမွာ ကားအစင္း ၂၅၀၀ Parking လုပ္ႏိုိင္ပါတယ္။ Professional Driver ၄၀၀ က ေန႕စဥ္ ကား၀င္းထဲကေန သင္းေဘာေပၚ ေမာင္းတင္ေပးေနပါတယ္တဲ့။ စက္ရံုေပါင္း ၆ ရံုရွိတာမို႕ တစ္ႏွစ္ကို ကားစင္းေရ ၄သိန္း ျပည္ပသေဘၤာတင္ပို႕လွ်က္ရွိပါတယ္တဲ့။ ကားေတြ တန္းစီရပ္ထားတာေတြမ်ား တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚ မ်က္ေစ့တစ္ဆံုးပါပဲ။ တစ္ေယာက္တစ္စီးစီေ၀လုိက္လွ်င္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ လိုေအာင္းေမ့မိတယ္။ တစ္ေယာက္တစ္စီးစီ ေ၀ေတာ့ေ၀လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မီနီကား ေလးေတြ။ ကားထုတ္လုပ္တဲ့ႏုိင္ငံဆိုေတာ့ ကားေပါတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း လူအမ်ားစုကားစီးႏိုင္ျပီး လမ္းပိတ္ဆို႕မႈေတြမၾကာခဏၾကားၾကားေနရတာျဖစ္မယ္။ ကားထုတ္တဲ့ႏိုင္ငံမို႕လူတိုင္းကားစီးျပီး ဖုန္းထုတ္လုပ္တဲ့ႏုိင္ငံမုိ႕လူတုိင္းဖုန္းကိုင္တာမဆန္းပါဘူး။ ဆန္းတာက ဒီစက္ရံုထဲမွာလဲ ဓါတ္ပံုမရိုက္ရတဲ့။ ဆန္းတာေပါ့ဗ်ာ ဓါတ္ပံုမရိုက္ရေတာ့ ျပစရာ မပါလာဘူးျဖစ္သြားတာေပါ့။ ေျပာျပတာက ပံုေလးျပလိုက္တာေလာက္ေတာ့ ဘယ္ျမင္သာပါ့မလဲဗ်ာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ပုန္း၀ွက္ျပီးရိုက္ၾကတယ္။ သူတို႕ထံကတဆင့္ရလွ်င္ေတာ့ ရွာျပီးတင္ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မရုိက္ရဆိုတာနဲ႕ ကင္ပရာကိုမကိုင္ေတာ့ဘူး။ ထပ္အေျပာမခံခ်င္လုိ႕ေလ။ ကံဆိုးတာက PCNB ရဲ႕ ၀န္ထမ္း ေဘးမွာထုိင္ရေတာ့ ခိုးမရိုက္သာတာလဲပါတာေပါ့။ သေဘၤာတည္ေဆာက္ေနတဲ့ေနရာေတြလည္း ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ စက္ရံုကထြက္ေတာ့ PCNB ကလုိက္ပို႕တဲ့ကားေပၚကဆင္းျပီး အူးဆန္ (Ulsan Bus Terminal) မွတဆင့္ ဘူဆန္ျမိဳ႕ျပန္လာခဲရာ ည ၆း၃၀ မွာ ရွင္းလာတကၠသိုလ္မွာရွိတဲ့ အခန္းျပန္ေရာက္ပါတယ္။ လုိက္ပို႕တဲ့ ကားက ဆိုလ္းျမိဳ႕ျပန္မွာဆိုေတာ့ စက္ရံုကထြက္တာနဲ႕ လမ္းခြဲလုိက္ရတာပါ။
ဒါကေတာ့ ရွင္းလင္းေဆာင္မွာျပထားတဲ့ သေဘၤာႏွင့္ ဒီစက္ရံုကိုစတင္ထည္ေထာင္သူ စီးခဲ့တဲ့ စက္ဘီးပံုပါ။
Thursday, July 30, 2009
Korean Industries (ကိုရီးယားႏုိင္ငံရွိ စက္ရံုၾကီးႏွစ္ရံုျဖစ္တဲ့ POSCO ႏွင့္ HYUNDAI သို႕ ေလ့လာေရးခရီး)။
Saturday, July 18, 2009
ကိုရီးယားႏိုင္ငံ တကၠသိုလ္ၾကီး ၄၁ ခုတြင္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား ပညာသင္ဆု (Schloarship) ေလွ်ာက္ထားႏုိင္။
ေတာင္ကိုရီးယားအစိုးရသည္ ျမန္မာအပါအ၀င္ အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ပညာသင္ဆုေပးအပ္ျပီး ကိုရီးယားတကၠသိုလ္မ်ားတြင္ ပညာသင္ခြင့္ေပးေနေၾကာင္း၊ ပညာသင္ဆုရရွိေသာေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ကိုရီးယားႏိုင္ငံရွိ ကမၻာ့အဆင့္မီတကၠသိုလ္ၾကီး ၄၁ ခုတြင္ ပညာသင္ယူရန္ေလွ်ာက္ထားႏိုင္ေၾကာင္း၊ ထိုတကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားတြင္ အစိုးရလက္ေအာက္ရွိတကၠသိုလ္မ်ားပါ၀င္သကဲ့သို႕ ပုဂၢလိကတကၠသိုလ္မ်ားလည္း ပါ၀င္ေၾကာင္းသိရသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားအစိုးရသည္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွစတင္ျပီး ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားကို ပညာသင္ဆုေပးခဲ့ျပီး ႏွစ္စဥ္္
ျမန္မာေက်ာင္းသား ႏွစ္ဦးကို ပညာသင္ဆုေပးအပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္မူ ဘြဲ႕ၾကိဳေက်ာင္းသား ၇ ဦးနွင့္ ဘြဲ႕လြန္ပညာဆည္းပူးၾကမည့္ ျမန္မာေက်ာင္းသား ၂၈ဦး (Post Doct ၁ ဦး) ကို ပညာသင္ဆုေပးအပ္ခဲ့ျပီး ကိုရီးယားတကၠသိုလ္မ်ားတြင္ပညာသင္ၾကားေစခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခု ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ဘြဲ႕ၾကိဳျမန္မာေက်ာင္းသား ၁၀ ဦးကို ပညာသင္ဆုေပးအပ္ခဲ့ျပီး ကိုရီးယားတြင္ ပညာသင္ခြင့္ေပးထားရာ မၾကာမီတြင္ ဘြဲ႕ရရွိေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႕ေၾကာင့္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွ ယခုအခိ်န္အထိ ျမန္မာေက်ာင္းသားစုစုေပါင္း ၅၀ ဦးကို ပညာသင္ဆုေပးအပ္ျပီးျဖစ္ေၾကာင္း ပထမအတြင္း၀န္၏ အဆုိအရသိရွိရသည္။
လာမည့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာအပါအ၀င္အာဆီယံ ႏုိင္ငံမ်ားမွ ေက်ာင္းသား ၅၀၀ ဦးကို ကိုရီးယားပညာသင္ဆုေပးမည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားရရွိမည့္ ကိုရီးယားပညာသင္ဆု ခြဲတမ္းအေရအတြက္ ပိုမိုလာႏိုင္ေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ကိုရီးယားသံရံုးမွ စံုစမ္းသိရွိရသည္။
တကၠသုိလ္၀င္တန္းစားေမးပြဲတြင္ တစ္ဘာသာခ်င္းအလိုက္ ရမွတ္ ၇၀ ႏွင့္အထက္ရရွိေသာ ေၾကာင္းသားမ်ားသည္ ကိုရီးယားပညာသင္ဆု ေလွ်ာက္ထားႏုိင္ျပီး ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ အတြက္ ေလွ်ာက္လႊာေခၚယူျခင္းကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (သို႕မဟုတ္) ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ကိုရီးယားသံရံုးမွ တရား၀င္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာမည္ျဖစ္သည္။ ပညာသင္ဆုေလွ်ာက္ထားလိုေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ျမန္မာႏိုင္ငံဆုိင္ရာ ေတာင္ကိုရီးယားသံရံုးတြင္ လာေရာက္စံုစမ္းႏိုင္ေၾကာင္း အဆိုပါသံရံုးထံမွ စံုစမ္း သိရွိရသည္။ (Voice, Monday 20-26, 2009 မွကူးယူေဖၚျပပါသည္)
Friday, July 17, 2009
ရွင္းလာ (Silla University) အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနျဖစ္ေန ဒီ ရွင္းလာ တကၠသိုလ္မွာ ပညာလာ ဆည္းပူးေနရတာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ဆရာ၊ဆရာမေတြရဲ့ သင္ၾကားေပမႈ ဟာ အလြန္မွ ေႏြးေထြးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဒီေက်ာင္းမွာ တက္ေနရတာ ကံေကာင္းတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရသလို ကံဆိုးတယ္လို႕လည္း ေျပာစရာေတြရွိေနပါတယ္။ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ ဒီေက်ာင္းက ႏုိင္ငံျခားသား ေက်ာင္းသား ဆိုလွ်င္ တရုတ္ လို႕ပဲ သူတို႕က နားလည္ထားတယ္ထင္္ပါရဲ့။ သင္ရိုးညႊန္းတန္း စာအုပ္ေတြကို တရုတ္လိုရွင္လင္းခ်က္ပဲ ပါတာ။ တျခားႏုိင္ငံျခားသားေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး အခက္အခဲျဖစ္ေစပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားေက်ာင္းသား လက္ခံတာ (တရုတ္ကလြဲလို႕ေပ့ါေလ) ဒီႏွစ္မွစတာျဖစ္လို႕ပါတဲ့။ ေနာက္ႏွစ္ေတြမ်ားမွာေတာ့ ဘာသာအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕
သင္ရိုးထုတ္ေပးဖို အားထုတ္ေနပါတယ္လို႕ေတာ့ ၾကားသိရတာပဲ။ ဒီမွာက ကၾကီးေက်ာင္းသားက လြဲလွ်င္ တရုတ္ေက်ာင္းသားအမ်ားဆံုးပဲ။ ဘယ္ႏွစ္က စျပီး တရုတ္ေက်ာင္းသားေတြကို လက္ခံသင္ၾကားေပးေနတယ္ဆိုတာေတာ့ အတိအက်မသိရဘူး။ ဆရာ၊ ဆရာမတုိင္း လိုလိုကလည္း တရုတ္လို မႊတ္ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္လို၊ ျပင္သစ္လို၊ ဂ်ပန္လို ရတဲ့ဆရာ၊ဆရာမက နည္းေနတယ္လို႕ သိရတယ္။ ဒီမွာ တက္တဲ့ ေက်ာင္းသားထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ဒုကၡေရာက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ တရုတ္ကလြဲလို႕ အားလံုး ခံစားၾကရတာပါပဲ။ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ အခန္းအနားပဲရွိရွိ၊ အစည္းေ၀းပဲလုပ္လုပ္၊ ေလ့လာေရးခရီးပဲထြက္ထြက္၊ ကိုရီးယား လုိရွင္းျပျပီးလွ်င္ တရုတ္လို ရွင္းျပတယ္။ ဒါပဲ။ အဂၤလိပ္လိုမ်ား ရွင္းမလားလို႕ ေမွ်ာ္ရတာ ေမွ်ာ္သူသာ ေမာသြားမယ္။ ဆရာဆရာမေတြထဲက အီးလိုဘာသာျပန္ေပးမဲ့ သူမပါဘူး။ သတိယမိေသးတယ္ ေလ့လာေရးခရီးတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ မြန္ဂို ႏုိင္ငံက ဘီလီရယ္၊ ဂ်ပန္က ရွီတိုကီရယ္ သံုးေယာက္သမား ေမးေနၾကတာေလ။ အခုရွင္သြားတာ နားလည္လား မင္းသိလား ဘာတဲ့လဲ ဆိုေတာ့ အားလံုးရဲ့ အေျဖက တစ္ခုတည္းရယ္ (ငါလည္းမသိဘူး)တဲ့။ ေလ့လာေရးခရီး လိုက္သာလာရတာ ရွင္ျပတာေတြ ဘာမွ မသိရဘူးေလ။ ၾကည့္တယ္ ျမင္တယ္ လုိခ်င္တာ ဓါတ္ပံုရိုက္ယူခဲ့တယ္။ ဒါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕အတန္းမွာက ဆရာတစ္ေယာက္ 김찬구၊ ဆရာမႏွစ္ေယာက္ 구다혜 와 긴관미သင္ၾကားေပးပါတယ္။ 구다혜 ကအတန္းပိုင္ဆရာမပါ။ အခုတင္ထားတဲ့ ဗြီဒီယိုေလးက သူဖန္တီးျပီး ပို႕ေပးထားတာပါ။ ေက်ာင္းသားက အားလံုး ၁၈ ေယာက္ပါ။ တရုတ္က ၁၃ ေယာက္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ငါးေယာက္က- ျမန္မာ ကၽြန္ေတာ္၊ ဂိနီႏုိင္ငံက ဆူမာ၊ အယ္လ္ဂ်ီးရီးယာက အိုမာ၊ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားက ဒါဗီး ရယ္၊ အယ္လ္ဆာဗာဒုိ က အီဗြန္ (အမ်ိဳးသမီး) ရယ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အခက္အခဲကို ဆရာ၊ဆရာမေတြ သိပါတယ္။ အခြင္ရတုိင္းလည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အျမဲ ေ၀ဖန္ခ်က္ေတြေပးတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားေက်ာင္းသားေတြလက္ခံျပီး ဘာျဖစ္လုိ႕ အဂၤလိပ္လို တြင္တြင္ၾကယ္ၾကယ္ မသံုးတာလဲလို႕ေလ။ တစ္တန္းတစ္ခါ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဆရာ၊ဆရာမေတြအေပၚအျမင္၊ ေက်ာင္း၊သင္တန္းအေပၚအျမင္၊ အၾကံျပဳခ်က္ေတြ ေတာင္းတယ္။ ေတာင္းတိုင္းလည္း ကၽြန္ေတာ္ထည့္ေရးတယ္။ ေနာက္ႏွစ္မ်ားမွာေတာ့ အားလံုးအတြက္ ဒီေက်ာင္းက အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေလာက္ပါျပီ။ ဒီေက်ာင္းေလးက အစက ေက်ာင္းေသးေသးေလးပဲ အခုမွ တဟုန္တိုး တိုးတက္လာတာပါတဲ။ ဒါက အနီး နားမွာရွိတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း မွာ ဒကာၾကီးတစ္ေယာက္က ေကာက္ခ်က္ခ် ေ၀ဖန္တဲ့စကားေလးပါ။
အင္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာသြားတဲ့အထဲမွာ ျခြင္းခ်က္ေတာ့ ပါတာ့ေပါ့ဗ်ာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ကၾကီးလုိ တတ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက ေတာ့ အခက္အခဲ မရွိလွပါဘူး။ ကၾကီးေမဂ်ာသမားေတြအတြက္ က အိုေကပါတယ္။ ဒီေရာက္မွ ကၾကီး စကားစသင္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ ပဲ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ခံေနရတာပါ။ language major မဟုတ္ပဲ subject (science) ေမဂ်ာသမားေတြေလ။
အင္း မိတ္ေဆြမ်ားကို ၾကိဳေျပာထားရအံုးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္က နည္းနည္းေလရွည္တတ္တယ္။ ေရးထားတာဖတ္ျပီး ေတာ္ေတာ္ေလရွည္တဲ့ေကာင္ပဲလို႕ ေ၀ဖန္မွာစိုးလို႕ ၾကိဳေျပာလုိက္တာ။ စာေမးပြဲတစ္ခုက ျပီးသြားျပီဆိုေတာ့ ေလရွည္ဘို႕ အခ်ိန္နည္းနည္းရျပီေလ။ မေန႕ကပဲ ေရးေျဖ ျပီးတယ္။ ဒီေန႕ စကားေျပာ ေျဖျပီးတာ။ ဒီလကုန္လည္း စာေမးပြဲတစ္ခုေတာ့ ထပ္ေျဖရဖို႕ရွိေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားနဲ႕ စာေမးပြဲဆိုတာေတာ့ ခြဲျခားလို႕မွ မရတာ ၾကာေတာ့လည္း ရိုးေနပါျပီ ေနာ့ဗ်ာ။
Thursday, July 16, 2009
ကိုရီးယား ႏုိင္ငံရဲ့ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ၀တ္စံု၊ ၀တ္နည္း သင္ခန္းစာေလး အမွတ္တရ။
(22.4.2009) ေန႕က ကိုရီးယား ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ၀တ္စံု ၀တ္နည္း သင္ၾကားေပးစဥ္က အမွတ္တရ ရုိက္ခဲ့တ့ဲ့ မွတ္တမ္း ေလးတင္ေပးထားပါတယ္။ မလွေပမဲ့လည္း အမွတ္တရေပ့ါဗ်ာ။
Tuesday, July 14, 2009
ဒီဘေလာ့ ေလးအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း။ (About this Blog)
ကၽြန္ေတာ္ ဒီဘေလာ့ ေလးကို ဖန္တီးေနေပမဲ့ ဒီဘေလာ့ေလးအေၾကာင္း အၾကယ္တ၀င့္ ရွင္းမျပျဖစ္ေသးဘူး။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ေလးတစ္ခုေလာက္ဖန္တီးခ်င္ေနတာၾကာပါျပီ။ ဘာမွ မသိ၊ မတတ္ေတာ့ မလုပ္ရဲဘူးျဖစ္ေနတာ။ အခုေတာ့ တြန္းအားတစ္ခု ရလာတာနဲ႕
လုပ္ျဖစ္သြားတာပါ။ ဘာလဲဆိုေတာ့ NIIED ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ PCNB (Presidential Council on Nation Branding) ဆိုတဲ့ အစည္းေ၀းေလး ဆိုလ္း (Seoul) ျမိဳ႕မွာ (၂၆.၆.၂၀၀၉) ေန႕က လုပ္တာေလး သြားတက္လိုက္တာနဲ႕ လုပ္မယ္လုိ႕ ဆံုးျဖတ္ျပီး လုပ္ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ေနတာက ဘူဆန္ျမိဳ႕ (Busan) မွာဆိုေတာ့ ေန႕ခ်င္းျပန္ အစည္းေ၀းသြားတက္ရတာ ပင္ပန္းပါတယ္။ စပ္စုခ်င္စိတ္နဲ႕သာ သြားတက္လိုက္တာ။ ကိုရီးယားေရာက္ေနတာ (၈) လေလာက္ရွိေနေပမဲ့ ဘာကိုမွ မယ္မယ္ရရ မသိေသးတာ ကိုလည္း ကိုယ္ကိုကိုယ္ မေက်နပ္ခ်င္ဘူး။ ဘူဆန္၀န္းက်င္ေတာ့ ႏွံ႕တာေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ အျခား သိခ်င္တာေတြမ်ားေနေတာ့ ဘယ္က စရင္ေကာင္းမလဲ ေစာင့္ေနတာ။ အခြင့္ရတာနဲ႕ ခရီးထြက္ဖို႕ေခ်ာင္းေနတာ။ အေတာ္ပဲ အစည္းေ၀းဖိတ္စာေလးေရာက္လာတာနဲ႕ သြားစပ္စုလုိက္တယ္။ အစည္းေ၀းဆိုေပမဲ့ နားေထာင္ျပန္လာရံုပါပဲ။ သိခ်င္တာရွိ ေမး ဒါေလာက္ပါပဲ။ ကိုယ္က အၾကံေပးရေလာက္ေအာင္ ဘာမွ မွမသိေသးပဲေလ။ သူတို႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဒီ ကိုရီးယားႏုိင္ငံ အေၾကာင္း လူေတြသိေစခ်င္တာ။ ကမၻာကို ျပခ်င္တာပါပဲ။ ဒီေနရာေလးေတြ လုိက္ပို႕မယ္တဲ့။ visiting several tourist attractions and some of Korea’s major companies (Posco, Hyundai Motors, Hyundai Heavy Industry) around the area. ျပီး သတင္းေလးေတြလည္း ပံ့ပိုးေပးမယ္ေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ္အားရွိသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဆို ဘယ္လုိ ဘယ္က သတင္းရေအာင္ယူရမလဲ။ ရတဲ့သတင္းကလည္း အမ်ားအတြက္ အသံုး၀င္မဲ့ စိတ္၀င္စားမဲ့ သတင္း ျဖစ္ဖို႕ကလည္း လိုေသးတယ္ေလ။ အခုေတာ့ ေရဆာေနတုန္း ၀ုန္းဆို ေရတြင္းထဲက်သြားသလုိပါပဲ။ ဟား--ဟား--။ ဥပမာေပး ၾကမ္းသြားတယ္ထင္တယ္။ ျပန္တက္ဖို႕ ဦးေနာက္စားသြားအံုးမယ္။ မလိုပါဘူး။ ကိုယ္ သိခ်င္တာလည္း စပ္စုခြင့္ရမယ္။ ကိုယ္သိသေလာက္လည္း သိခ်င္တဲ့သူကို ျပန္ေျပာျပခြင့္ရမယ္။ ေနာက္ျပီး ေၾကာ္ညာခ်င္တဲ့ ပစၥည္းေလးဘာေလး စမ္းသံုးခြင့္ေပးလွ်င္----(ဟား---ဟား---သေဘာေျပာပါတယ္) မေပးခ်င္ေနေပါ့ ကိုယ္မသံုးၾကည့္ရလွ်င္ ေကာင္း မေကာင္း မသိဘူးပဲ ေျပာျပလိုက္မွာေပါ့ေနာ့။ ဟီး။
ဒါေလာက္ဆို ဒီဘေလာ့မွာ ဘာေတြရႏုိင္တယ္ဆိုတာ သတိထားမိေလာက္ပါျပီေနာ့။ ျမန္မာေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ ကၾကီးအေၾကာင္းေပ့ါဗ်ာ။ ကိုရီးယားႏိုင္ငံအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္စပ္စုလုိ႕ရသေလာက္ သိခ်င္၊ ဖတ္ခ်င္သူကို ေျပာျပရင္း သတင္းေပးသြားပါမယ္လို႕---ရြည္ရြယ္ထားပါတယ္ဗ်ာ--။ မိမိကိုယ္တုိင္က ပညာသင္ဆု (Scholarship) နဲ႕ လာစပ္စုေနတာျဖစ္ေတာ့ ေနာက္ေပါက္ လူငယ္ေမာင္မယ္ မ်ားအတြက္ စေကာလားသတင္းေလးလည္း လက္လွမ္းမွီသေလာက္ စုစည္းတင္ျပေပးသြားဖို႕ရွိပါတယ္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရးကေတာ့ မဆိုသေလာက္ပဲေပ့ါဗ်ာ။ ကိုယ္တိုင္မတင္ေပးႏုိင္ေပမဲ့ လုိရာခရီး ဆက္လက္ ၀င္ေရာက္ ေမႊေႏွာက္ႏုိင္ဘို႕ လမ္းေလးေတြ ဖြင့္ေပးသြားမွာျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ဒီ ဘေလာ့ေလးကို ဒီအဖြဲ႕အစည္း က ပံ့ပိုးေပးသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
အားလံုး လိုရာခရီး အျပီးႏွင္ႏုိင္ၾကပါေစဗ်ား---။ လိုအပ္တာရွိလွ်င္လည္း အၾကံေပးေဆြးေႏြး ေပးပါခင္ဗ်ား--။ ၀င္ေရာက္လည္ပတ္သြားသူေတြကိုလည္း အထူးၾကိဳဆိုရင္း ေက်းဇူး တင္ရွိပါေၾကာင္းခင္ဗ်ား---။
Sunday, July 5, 2009
National Institute for International Education (NIIED)
ပညာသင္ဆုေပးေနတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုပါ။ (NIIED)
ေနာက္တက္ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေလးမ်ား စိတ္၀င္စားမယ္ထင္လို႕ သတင္းေလး အတိုခ်ဳပ္ တင္လိုက္ပါတယ္။
National institute for International Education (NIIED) ကို Ministry of Education, Science and Technology ရဲ႕ေအာက္မွာ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၂ မွာ an Education Center for Oversea Korean ဆိုျပီး စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျပီး ၁၉၉၂ မွာ မွ NIIED လုိ႕ ေျပာင္းလည္း ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျခင္းပါတဲ့။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ Globalization အတြက္ လူသားအရင္းအျမစ္ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ဖို႕ပါတဲ့။ အဓိကေတာ့ ပညာေရးကို ဦးစားေပး ျပီး ေဆာင္ရြက္မယ္ေပါ့။ ကိုရိးယား ႏိုင္ငံသား ၇ သန္းေက်ာ္ေလာက္ က ကမၻာ့ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၅၀ ေက်ာ္မွာ ပညာသင္ယူရင္း သူတို႕ေနထိုင္က်က္စားရာ ႏုိင္ငံ အသီးသီးရဲ႕ လူမႈ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူမႈဆက္ဆံ ေနထုိင္ေရး တိုးတက္ဖြံ႕ ျဖိဳးဖို႕ ၾကိဳးစား ေနၾကပါတယ္တဲ့။ အဲဒီအေပၚမွာလည္း ဒီအဖြဲ႕အစည္းက အာရံုစိုက္ေထာက္ပံ့တယ္ေပါ့။ ေနာက္ ပညာသင္ဆုေတြေပးျပီး ႏုိင္ငံတကာက ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ေက်ာင္းသားလဲလွယ္ေရး (student exchange) ေတြ လုပ္တယ္။ ေနာက္ ကိုရီးယား လူငယ္ေတြ အဂၤလိပ္စာတိုးတက္ျပီး ကမၻာနဲ႕ ဆက္သြယ္ေျပာဆိုႏိုင္ဘို႕ EPIK လို႕ေခၚတဲ့ (English Program in Korea) တို႕ ေနာက္ Native English speaker ေတြကို ဖိတ္ျပီး သင္ၾကား ေစတဲ့ Talk လို႕ေခၚတဲ့ (Teach and Learn in Korea) ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ေတြလည္း လုပ္ေပးေနပါတယ္။ ျပည္ပေက်ာင္းသားေတြ ကို ပညာသင္ဆုေပးထားတာ ၀၁.၁၂. ၂၀၀၈ စာရင္းအရ ဘြဲ႕ၾကိဳ ေက်ာင္းသား ၄၈ ႏုိင္ငံမွ ၂၆၀ ေယာက္၊ ဘြဲလြန္ေက်ာင္းသား ၈၇ ႏုိင္ငံမွ ၇၅၇ ေယာက္ ေခၚယူ သင္ၾကား ေစလွ်က္ရွိပါျပီ္တဲ့။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာျပည္မွ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၂၉ ေယာက္ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ ၂၀၀၉ မွာလည္း ႏုိင္ငံေပါင္း ၁၀၇ ႏိုင္ငံ မွ ေက်ာင္းသား ေပါင္း ၃၅၀ ကို ဖိတ္ေခၚထားပါတယ္တဲ့။ ဒီ NIIED ကေပးတဲ႕ KGSP (Korean Government Scholarship Program) ကို စိတ္၀င္စားၾကလို႕ ေလွ်ာက္လႊာ download လုပ္သူေပါင္း ဒီႏွစ္ ၃၂၄၂ ေယာက္ ေတာင္ရွိပါတယ္တဲ့ဗ်ာ။ ေခၚတဲ့အထဲမွာ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြလည္း ေခၚထားေတာ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြ မ်ားမ်ား ရေစခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္လည္း တိုးတက္သင့္တယ္မဟုတ္လားဗ်ာ။
ဘာပဲေျပာေျပာ စာရိတ္ေပး သင္ေပးလို႕ကေတာ့ တစ္ကမၻာလံုးက ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ လာခ်င္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ေအာက္က ဗြီဒီယိုမွာ ေျပာထားသလိုေပါ့ သူတို႕က ကမၻာ့ အသိုင္းအ၀ုိင္း တိုးခ်ဲ႕ ခ်င္တာဆိုေတာ့ ပညာရွာသူေတြအတြက္ ေတာ့ ဒီ Program ေလးက စိတ္၀င္စားစရာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတာ့ ရွိႏိုင္တာေပါ့ေလ ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ အတူတက္ေနတဲ့ ကေမၻာဒီးယား သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို၊ သူကေတာ့့ ပထမႏွစ္၀က္ပဲတက္ျပီး ျပန္သြားတာ မိသားစုနဲ႕ ခြဲရတာ မတန္ဘူးဆိုျပီး ျပန္မလာေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ေငြေပးျပီးသင္ေပးလဲ မလိုခ်င္ဘူးကြာ ဆိုတဲ့သူလည္း အနည္းအပါးေတာ့ ရွိခ်င္လည္း ရွိမွာေပါ့။ သတင္းေလးမွ်ေ၀တာပါ။ အေသးစိတ္သိလိုလွ်င္ေတာ့ ဒီေနရာေလး ကို ဆက္ဖတ္လုိက္ပါဗ်ာ။ အဲဒီမွာပဲ ပညာသင္ဆု ေလွ်ာက္လႊာလည္း ရႏုိင္ပါတယ္။
Wednesday, July 1, 2009
ျမန္မာဖြန္႕ ဖတ္မရေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ အလြယ္ဆံုးနည္းေလးပါ။ (For my friends who can't install (as not admin account) Myanmar font)
Base from burglish text editor ေလးပါ။ (just copy and paste in the box of this link)
ဘယ္ကစ ေျပာရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတာ။ အခု ျမန္မာ ဖြန္႕ နဲ႕ပတ္သက္လို႕ ေရးမရ၊ ဖတ္မရ ျဖစ္ေနၾကတယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ျမန္မာစာဖတ္လို႕လည္း ရ ရိုက္လို႔လည္း ရတဲ့ အလြယ္ နည္းေလး ေပးလုိက္ခ်င္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာဖြန္႕ install လုပ္ဖို႕ ကိုယ္ပိုင္ ကြန္ပ်ဴတာ မ၀ယ္ရေသးဘူး။ ေက်ာင္းက၊ ရုံး က ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ပဲ သံုးေနရေတာ့ ျမန္မာလုိ ဖတ္ခ်င္ေရးခ်င္ေပမဲ့ အခက္ခဲျဖစ္ေနၾကတယ္လို႕ ညည္းသံေတြ ၾကားေနရေပမဲ့ အရင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း download လုပ္ install လုပ္ ဆိုတာေလာက္ပဲ အၾကံေပးႏုိင္ခဲ့ေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ မကူညီႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ Saturngod ရဲ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဒီလင့္ေလး ရတာနဲ႕ ျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။ Download လုပ္စရာလည္းမလိုဘူး။ Install လုပ္စရာလည္း မလိုဘူး။ ကုိယ္ပိုင္ကြန္ပ်ဴတာရွိစရာလည္းမလိုဘူး။ Admin ရဲ့ခြင့္ျပဳခ်က္လည္း ေတာင္းစရာမလိုပါဘူး။ သံုးၾကည့္ပါ လြယ္ကူပါတယ္။ ဖတ္မရတဲ့ စာေတြကို copy လုပ္ျပီး အဲဒီလင့္ေလးထဲက box ေလးထဲထည့္လိုက္တာနဲ႕ ဖတ္ရသြားပါမယ္။ ကိုယ္ကျပန္ရိုက္ပို႕ခ်င္လွ်င္လည္း အဲဒီထဲမွာပဲ ရိုက္ျပီး ပို႕ခ်င္တဲ့သူထံ ပို႔သာခ်လိုက္ပါ။ copy , paste လုပ္ျပီးပို႕ ရမွာပါ။ paste လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ မိမိရဲ႕ chatting box or email box ထဲမွာ ဖတ္မရတာကို စိတ္မပူပါနဲ႕ တဘက္လူက ဖတ္ရပါတယ္။ (ကိုရီးယားႏုိင္ငံအေၾကာင္းေျပာျပမယ္ ဆိုျပီး ေပါက္ကရေတြ ေရး ေနမိတာကိုေတာ့ သည္းခံ နားလည္ေပးမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။) အားလံုးအဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကပါေစ။ ။
