갓바위(Gatbawi pagoda in Daegu)
"၀ိုင္ေအယူ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား ေတြ႕ဆံုပြဲ ႏွင့္ ဒဲဂူးျမိဳ႕သိုဘုရားဖူးသြားျခင္း"
စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ကေန ၂၃ ရက္ထိ ကိုရီးယားႏုိင္ငံရဲ့ေက်းဇူးေတာ္ေန႕ (추석날)မွာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ရတာနဲ႕ ကိုရီးယားႏုိင္ငံေရာက္ စိုက္ပ်ိဳးေရးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေဟာင္းမ်ား ေတြ႕ဆံုပြဲေလးလုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လုပ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းအရင္းက အဲဒီဒဲဂူးမွာရွိတဲ့ နာမည္ၾကီး ဗုဒၶဘာသာ ဘုရား (ေတာ္ေပၚဘုရား)ဆင္းတုေတာ္ကို သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကဖို႕တိုင္ပင္ၾကရင္းအားလံုးက စိတ္အားထက္သန္ေနတာနဲ႕ လူစံုတက္စံုဆံုျဖစ္သြားတာပါ။
ဒါေလးကေတာ့ အလာခရီးေလ။ တကၠစီေလးစီးနဲ႕တင္လႊတ္လုိက္ျပီး ျပန္စုၾကရာ ကားဆရာက ေနရာလြဲခ်ခဲ့လုိ႕တဲ့။
ရယ္ဆန္ကေန နံက္ ဂး၀၄ မွာ ဆယ္မာဦး ရထားနဲ႕ စထြက္ခဲ့လုိက္တာ ၈း၃၉ မွာ Cheonan ဘူတာကိုေရာက္ပါတယ္။ ရယ္ဆန္-ဒဲဂူးတုိက္ရိုက္ ရထားမရွိလုိ႕ ခၽြန္အမ္ မွာေျပာင္းစီးရတာပါ။ ၉း၁၄ မွာ ခၽြန္အမ္ကေန ရထားစီးခဲ့လုိက္တာ ၁၁း၃၆ မွာ ဒံုဒဲဂူးဘူတာသို႕ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဘူတာမွာ ဆိုးလ္ေရႊျမိဳ႕ေတာ္က ေရာက္လာမဲ့ ေဘာ္ဒါေတြကို ေစာင့္ရင္း အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ဒဲဂၽြန္းသူနဲ႕ ေလကန္ေနလုိက္တာ နာရီ၀က္အၾကာမွာ ဆိုလ္းကအဖဲြ႕လည္းဆိုက္ေရာက္လာပါတယ္။ လူကစုစုေပါင္း (အိမ္ရွင္ ေလးေယာက္အပါအ၀င္) ၁၉ ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္ဗ်။ ေရာက္တာနဲ႕ ေခတၱနားျပီး အိမ္ရွင္အစ္မတစ္ေယာက္ (မိုးခ်မ္ကင္လုိ႕ အဖြဲ႕ကနာမည္ေပးထားတဲ့)ရဲလက္ရာ ေခါက္ဆြဲသုတ္နဲ႕ အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ျပီးတာနဲ႕ ဒဲဂူး KNU (Kyaungpook National University) တကၠသိုလ္ကုိ အဖြဲ႕လုိက္ ပတ္လုိက္ၾကတယ္။ ရႈခင္းကေတာ့ တကယ္လွပဲ။ က်ယ္ကလည္းက်ယ္ ရႈခင္းကလည္းလွဆိုေတာ့ အိမ္ရွင္တုိ႕ေခါင္းေမာ့ ႏုိင္တာေပါ့။ ပန္းျခံေတြ ငါးကန္ေတြ နဲ႕စံုလို႕ပါပဲ။
ညေန မွာေတာ့ ေသာက္ၾကစားၾက ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ စာျမံဳ႕ျပန္ၾကနဲ႕တစ္ေပ်ာ္တပါးပဲေပါ့။ ညဆယ္နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ အစ္မၾကီး မိုးခ်န္ကင္ရဲ့ လက္ရာ ဒန္ေပါက္ထမင္းကို ၀ိုင္းအားေပးလုိက္ၾကတာ။ စားေကာင္း။ ေသာက္ေကာင္း။ ေလကန္ေကာင္းနဲ႕ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပါပဲ။ မနက္ေစာေစာ ဘုရားသြားဖုိ႕ကလည္းရွိေသးေတာ့ ေစာေစာအိပ္ၾကရမယ္ေလ။
ဒါေလးကဘုရားဖူးအထြက္ အိမ္ေရွ႕မွာႏွင့္ လမ္းခုလတ္။
၂၃မနက္မွာေတာ့ အိမ္ရွင္ေတြ လက္စြမ္းျပတဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးကို ႏွစ္ပြဲစီေလာက္အားေပးျပီး ဘုရားဖူးခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တည္းခိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းတို႕အိမ္ကေန ၄၅ မိနစ္ေလာက္ လုိင္းကားစီးလုိက္ေတာ့ ေတာင္ေျခကို ဆုိက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ နည္းနည္းေလးတက္လုိုက္ေတာ့ နတ္ရုပ္တစ္ခုနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုေတြ႕ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ဘုရား၀တ္ျပဳေနတဲ့ ကိုရီးယား ဘုန္းေတာ္ၾကီးနဲ႕ တကာ၊ တကာမေတြ ေတြ႕တယ္။ လုိက္ပို႕တဲ့သူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္ ေတာင္တက္ဖုိ႕စမယ္တဲ့။ ေလွာင္တာလားတကယ္လားလုိ႕ေမးလုိက္မိေသးတယ္။ ဒီေနရာေရာက္ဖုိ႕ကို ေတာ္ေတာ္ေလးတက္ခဲ့ရျပီေလ။ သူေျပာတာတကယ္ပါပဲ။ တကယ့္အေျခေရာက္တာပါ။ တကယ္တက္ခဲ့ရတဲ့ခရိးက တစ္နာရီခြဲေလာက္ၾကာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကက်ိဳက္ထီးရိုးဘုရာဖူး တက္ရတာထက္ ပိုမတ္ေစာက္ပါတယ္။ ပိုျပင္းထန္ပါတယ္။ ကိုရီးယား လူၾကီးလူငယ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး ဘုရားလာဖူးၾကတာ သူတုိ႕လည္း ေဟာဟဲတုိက္၊ ေခၽြးျပန္ေနၾကတာပါပဲ။ အြန္ေစာတို႕ ၁၉ ေယာက္အဖြဲ႕ကိုၾကည့္ျပီး အဲၾသေနၾကတယ္။ ဗိယက္နမ္လား ခဏခဏအေမးခံရတယ္။ ျမန္မာေတြကမၻာလွည့္ေနျပီးလုိ႕ တစ္ေယာက္က ဂုဏ္ယူစြာေအာ္လုိက္ေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ အခုေရာက္လာတဲ့သူေတြအားလံုးက စေကာလားနဲ႕ေရာက္လာသူေတြခ်ည္ပဲေလ။ ျမန္မာေတြခ်မ္းသာလုိ႕ ထြက္လည္ၾကတာမွမဟုတ္ပဲ။ ဂုဏ္ယူရတာ လည္း မ၀င့္ရဲဘူး။ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ မိမိဘာသာေရးအတြက္ တတတ္တအား ပါ၀င္လႈတ္ရွားတာပဲရွိတာေလ။ အြန္ေစာသိသေလာက္ေတာ့ ဒီေရာက္ေနတဲ့ ၀ိုင္ေအယူေက်ာင္းဆင္း ၂၂ ေယာက္ပဲ။ တစ္ေယာက္က စက္ရံုမွာ လုပ္အားတန္ဘုိးခ်စ္ျမတ္နိုးစြာ ၾကိဳးစားရင္း မိသားစုတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသူ။ သူကိုလည္းဖိတ္ပါေသးတယ္။ ရက္နီးမွ ဆိုးလ္က အပ်င္းစားတင္းပုတ္ (Lazy Club) အားေပးရင္း ဆိုးလ္ေရာက္လက္စနဲ႕ လည္ခ်င္လုိ႕ဆိုျပီး ဖုနး္ဆက္ျပီး ကင္ဆယ္လုပ္ခဲ့လုိ႕မပါလာဘူးေလ။ တစ္ေယာက္က ေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားလုိ႕။ ေနာက္တစ္ေယာက္က မိသားစုတာ၀န္ပါပဲ။ ဟဲ---ဟဲ---သူ႕ခ်စ္ခ်စ္အိမ္ျပန္လာမွာမို႕ ေစာင့္ေနရလုိ႕ပါတဲ့။ မလုိက္ႏုိင္တာေခြးလြတ္ပါတဲ့။ ၂၂ ေယာက္မွာ ၁၉ေယာက္ ပါတယ္ဆိုေတာ့လည္း ရာႏႈန္းျပည့္နီးပါး ပဲေပါ့ေနာ။့ ေတာင္ထိပ္မွာ ဘုရား၀တ္ျပဳ၊ မွတ္တမ္းေလးေတြရိုက္နဲ႕ က တစ္နာရီေလာက္။ အျပန္ခရီးေတာ့ ေျပာမျပခ်င္ေတာ့ဘူး။ ပြဲသြားေမာ့ေမာ့ ပြဲျပန္ေက်ာ့ လုိ႕သာ မွန္းၾကည့္လုိက္ေတာ့။ အမွတ္ရေစဆံုးကေတာ့ အျပန္ခရီး ေတာက္ေအာက္မွာ (လက္ရည္တျပင္တည္းမဟုတ္ေပမဲ့) လက္လွ်င္သူ တီး စနစ္နဲ႕ စားခဲ့ရတဲ့ ထမင္းတစ္နပ္ပါပဲ။ ျမန္မာအစားအစာ မစားရတာကလည္းၾကာ အစ္မၾကီးမိုးခ်မ္ကင္ လက္ရာကလဲေကာင္းဆိုေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ရယ္ဆန္က ခူးလာတဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ကလည္းလတ္ဆတ္၊ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ကလည္းလက္ရာမွန၊္ လၻက္ကလည္း (အရီးေတာင္းလားေတာ့မသိဘူး) ျမန္မာလၻက္စစ္စစ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ဘာမွကိုေျပာမေကာင္းဘူး။ ဟား---ဟား---ဟား-----။ တကယ္ပဲအားတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘုရားဖူးခြင့္၊ ဘုရားမွာ တတ္ႏုိင္သေလာက္လွဴခြင့္၊ အဓိဌာန္ ေငြျပားကပ္ခြင့္ ေတြရလုိ႕ တကယ္ပဲမြန္ျမတ္တဲ့ ခရီးစဥ္ေလးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတာ ေျပာဖုိ႕လုိမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒီခရီးစဥ္ေလးရဲ့ အဓိကဇာတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ (အပင္ပန္းခံျပီး ၾကိဳဆိုေရး၊ ဧည့္ခံေရး၊ ေနရာခ်ထားေရး၊ ဘုရားဖူး လုိက္ပို႕ေရး အစစ တာ၀န္ေက်ခဲ့တဲ့) ဒဲဂူးျမိဳ႕ခံ ေလးေယာက္ရဲ့ အခန္းက႑ႏွင့္ ေက်းဇူးေတြကို လံုေလာက္ေအာင္ေဖၚျပဖုိ႕ စကားလံုး မရွိေသးဘူး ဆိုတာကို တင္ျပရင္း ------------။ ---------။ ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါအံုးမည္။ (ဓါတ္ပံုကုိအနည္းငယ္ပဲတင္ေပးႏုိင္လုိ႕ ေခြးလြႊတ္ေတာ္မူၾကပါကုန္။)
