Kongju Meeting and Korean Daily Life

ဒီကေန႕ Main Campus က အစည္းေ၀းေခၚလုိ႕သြားတက္ရင္း ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတာေလးေတြ ေျပာျပျခင္လုိ႕ပါ။ NIIED က ကိုယ္စာလယ္ဆရာမတစ္ေယာက္ လာျပီး လမ္းညႊန္ေဆြးေႏြးေပးသြားတာပါ။ ကိုရီးယားႏုိင္ငံေတာ္က ပညာသင္ဆုေပးထားတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို မ်က္ေျခမျပတ္ဖို႕ လာေရာက္ေတြ႕ဆံု ေမးျမန္း လမ္းညႊန္သြားတာပါ။ ေဆြးေႏြးေပးသြားတာေတြကေတာ့အမ်ားၾကီးပါ။ အဓိကက်တာေလး အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ အခက္ (၄) ခ်က္ကို ဦးတည္ေျပာသြားတာပါ။
(၁) ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲမွာ က်န္းမာေရးကို အထူးဂရုစိုက္ဖုိ႕။ မိသားစုနဲ႕ခြဲခြာေနၾကရလို႕ စိတ္ဖိစီးမႈေတြမျဖစ္ဖို႕ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနၾကဖို႕၊ မစ္စတာ ကင္အင္ရွိ (international office) ကလြဲျပီးသိတဲ့သူမရွိဘူးဆုိျပီး အားငယ္မေနၾကဖို႕၊ လိုအပ္တာရွိလွ်င္ အခ်ိန္မေရြး မိမိတက္ေရာက္သင္ယူေနတဲ့ ဌာနက ဆရာ၊ ဆရာမသို႕မဟုတ္ ရံုး၀န္ထမ္းကို သတင္းပို႕ ဆက္သြယ္ဖို႕၊ က်န္းမာေရးအာမခံ ကုမၸဏီကလည္း အာမခံမေပးတဲ့ ေရာဂါ ေတြမ်ားေနလို႕ (မေတာ္တဆထိခိုက္မႈေလာက္ပဲ ကာဘာျဖစ္တဲ့အတြက္) မလုပ္ေပးထားေၾကာင္း)။
(၂) စာက်ိဳးစားၾကဘုိ႕၊ ပညာသင္ဆုရေက်ာင္းသားမ်ား (Schloarship Students) မ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ စာေမးပြဲရမွတ္ အနည္းဆံုး (၈၀%) ႏွင့္အထက္ အျမဲ ရရွိရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မေတာ္တစ္ဆ ခၽြတ္ေခ်ာ္လွ်င္ တစ္ဘာသာတစ္ေလ လက္ခံေၾကာင္း။ သံုးဘာသာဆက္တက္ အမွတ္နည္းမယ္။ ေက်ာင္းစည္းကမ္းကိုလည္း မလိုက္နာဘူးဆိုလွ်င္ မိမိတိုင္းျပည္ျပန္ပို႕ မွာျဖစ္ေၾကာင္း (ယခင္ကစိတ္မေကာင္းစြာ ျပန္ပို႕ခဲ့ရဘူးတာရွိေၾကာင္း)။
(၃) မဟာသိပၸံေက်ာင္းသား၊သူမ်ားက စာတမ္းတစ္ေစာင္၊ ေဒါက္တာ ဘြဲ႕ သမားမ်ားက စာတမ္းႏွစ္ေစာင္ျပဳစုရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ကိုရီးယားဘာသာနဲ႕ ေရးေစလိုေၾကာင္း၊ အနည္းဆံုး summary (abstract) ေလာက္ေတာ့ ကိုရီးယားလုိ ေရးႏိုင္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း။
(၄) ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မိမိ ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံျပန္လွ်င္ (၃၀) ရက္ထက္မေက်ာ္သင့္ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းမထူးလွ်င္ မျပန္လွ်င္ သင့္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ရက္ (၃၀) ထက္ေက်ာ္လြန္ပါက လစာျဖတ္မွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိသားစုက်န္းမာေရးနဲ႕ပတ္သက္လွ်င္ေတာ့ စာသင္ခ်ိန္အတြင္ပင္ျဖစ္ေစ ျပည္ျပန္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားႏုိင္ေၾကာင္း စသည္ ျဖင့္ ေဆြးေႏြးသြားပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ စီစစ္တဲ့ (ေက်ာင္းေဆာင္၊ ရံုး၊ စာသင္ၾကားမႈ၊ အစားအစာ အစရွိသည္ ၾကိဳက္ မၾကိဳက္၊ မၾကိဳက္လွ်င္ ဘာ့ေၾကာင့္ စသည္ျဖင့္) စစ္တန္းေကာက္ယူသြားပါတယ္။
ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ စုစုေပါင္း မွ (၁၀) ေယာက္ (ဘြဲ႕လြန္ ၆ ေယာက္၊ ဘြဲ႕ၾကိဳ ၄ ေယာက္) ပဲရွိတာမို႕ ေခတ္ေျခာက္ေျခာက္ေပမဲ့ ေဆြးေႏြးသြားတာေလးေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေလးေတြက အခန္းထဲမွာ အားတက္သေရာ ေဆြးေႏြးေပးေနတဲ့ဆရာမနဲ႕အတူပါ။

(၁၀) နာရီခြဲကစခဲ့တဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲေလး (၁၂) နာရီမထိုးခင္မွာ ျပီးဆံုးခဲပါတယ္။ ျပီးတာနဲ႕ ေန႕လည္စာလိုက္ေကၽြးပါတယ္။ (၁၈) ထပ္မွာရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ လုိက္ေကၽြးတာမို႕ အေပၚစီးကျမင္ခဲ့ရတဲ့ျမင္ကြင္းေလး ရိုက္ျဖစ္လုိက္ေသးတယ္။

ဒါကေတာ့ ေက်ာင္းသား (၁၀) ေယာက္ ဆရာ၊ ဆရာမ ၀န္ထမ္း ၄ ေယာက္နဲ႕အတူစားေသာက္ေနၾကတာပါ။

စားေသာက္အျပီး ၁း၄၅ ေလာက္မွာ လမ္းခြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ အသြားတုန္းက ေက်ာင္းကား (School bus) နဲ႕ နာရီ၀က္ပဲ စီးရတဲ ခရီးကို အျပန္မွာ အမ်ားျပည္သူသံုး ဘာစ္ကား (Bus) နဲ႕ ျပန္လာခဲ့တာ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္စီးလုိက္ရတယ္။ ဒါက လမ္းေဘး၀ဲလ္၊ ရာျမင္ကြင္းေလးေတြပါ။

ဒီျမင္ကြင္းေလးေတြနဲ႕အတူ အေတြးတစ္ခု၀င္လာတာက ၇၀% ေတာင္ကုန္းေတြနဲ႕ျပည့္နက္ေနတဲ့ ဒီတုိင္းျပည္မွာ ရွိတဲ့ ေတာရြာဇနပုတ္ ဆိုတာဘယ္လိုမ်ား ပါလိမ့္လဲလုိ႕ သိျခင္ေနတာ နည္းနည္းေတာ့ ရိပ္စားမိသလိုျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ စိုက္ခင္းေတြႏွင့္တြဲလွ်က္ ေမြးျမဴေရးျခံေတြ။ လူေနအိမ္ယာေတြ၊ ဂူသခ်ၤဳိင္းေတြ အစံုျမင္ေတြ႕ခဲရတယ္ေလ။ ဒါက စိုက္ခင္းေတြေလ။

နည္းနည္းေျမျပန္႕တဲ့ေနရာေလးေတြကို စိုက္ခင္းလုပ္၊ ေတာင္ကမူေျခမွာ အိမ္စုေတြေဆာက္၊ ေတာင္ခါးပန္းမွာေတာ့ သခၤ်ဳီင္းေတြေဆာက္ထားၾကတယ္။ ရြာၾကီးရယ္လုိ တစ္စုတစ္ေ၀းထဲ မေနၾကပဲ စိုက္ခင္း(farm) အနီး၀န္းက်င္မွာပဲ အစုလုိက္အစုလုိက္ ေနရာအႏံွ႕ အေဆာက္အဦးေတြေဆာက္ေနထုိင္ၾကတာပဲ။ ဒါကအိမ္စုနဲ႕ အေပၚမွာျမင္ေနရတာက သခၤ်ဳိင္းပါ။ သခၤ်ဳိင္းကို ဒီလိုေလးေတြ တစ္ယုတစ္ယ သာယာေအာင္ ဖန္တီးထားၾကတယ္ေလ။

ဒါကေတ့ာ စိုက္ခင္းေတြပါ။ အထဲမွာ ျမင္ေနရတဲ့ အလိပ္ၾကီးေတြက ပလပ္စတစ္လိပ္ၾကီးေတြပါ။ စပါးသိမ္းအျပီး ေဆာင္းရာသီမွာ အသီးအႏွီစို္က္ပ်ိဳးတဲ့အခါ ရာသီဥတုကာကြယ္ဖို႕ ပလပ္စတစ္မိုးျပီး စိုက္ၾကတာပါ။

ဒါကေတာ့ လမး္ပန္းဆက္သြယ္မႈဘယ္ေလာက္ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ထားလဲဆိုတာျပျခင္တာပါ။ ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာကိုပဲ လမ္းကို သံုးထပ္လုပ္ထားတာ။ အခုကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္းေနတာ အလယ္အထပ္လမ္းေလ။ အေပၚမွာ တစ္ထပ္ ၊ ေအာက္မွာ တစ္ထပ္။ အားလံုးက ထိ္န္းခ်ဳပ္မႈေအာင္မွာ (under controlled condition) ေရာက္ေနျပီေလ။

ကဲဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႕ ရပ္နားပါရေစ။---။